Een van de vorige keren stelden we de vraag of God ons mensen eigenlijk wel nodig heeft voor het uitdragen van de blijde boodschap. Wellicht een vraag waar u of jij ook mee zit, want: God heeft een ieder toch uitverkoren of verworpen? Waarom moet ik dan nog gaan evangeliseren? De Heere heeft van eeuwigheid al besloten wie er uitverkoren is en wie niet, moet ik daar dan tussen gaan zitten?

U voelt misschien wel de spanning die deze vragen opleveren. In dit en het volgende artikel willen we een deel van die spanning doorbreken. We beseffen dat de leer van de uitverkiezing een moeilijk stuk is. We willen hier ook niet proberen om u die leer te doen begrijpen, want dat kunnen we niet. We proberen u slechts te laten zien dat met het feit van de uitverkiezing de opdracht tot evangelisatie toch een opdracht voor ons allen is.

We grijpen daarvoor terug op het woord van onze God en slaan de brief van Paulus aan de Efeziërs op. In deze brief handelt de apostel Paulus onder andere over de wil van God. In Efeze 5 : 17 staat: Daarom zijt niet onverstandig, maar verstaat welke de wil des Heeren is. En in hoofdstuk 6 : 5 en 6 staat: Gij dienstknechten, zijt gehoorzaam uw heren naar het vlees, met vreze en beven, in eenvoudigheid uws harten, gelijk als aan Christus; Niet naar ogendienst als mensenbehagers, maar als dienstknechten van Christus, doende den wil Gods van harte. In deze verzen wordt gesproken over God als Wetgever oftewel de wil van God, die de mens moet kennen en gehoorzamen.

Als we hoofdstuk 1 opslaan, lezen we echter in vers 5: naar het welbehagen van Zijn wil, en in vers 9: Ons bekendgemaakt hebbende de verborgenheid van Zijn wil, naar Zijn welbehagen, hetwelk Hij voorgenomen heeft in Zichzelven. Het is duidelijk dat hier met Gods wil bedoeld wordt: het eeuwig voornemen van God om over Zijn schepselen te beschikken.

We kunnen dus spreken van tweeërlei wil van God, namelijk de wil van het bevel en de wil van het besluit. De wil van het bevel wil zeggen datgene dat Hij ons in Zijn woord geopenbaard heeft, wat Hij wil dat wij behoren te doen. De wil van het besluit is het verborgen besluit wat Hij uiteindelijk Zelf wil. Het is een onderscheid tussen Gods wet en Gods voornemen.De eerste zegt de mens wat hij moet doen, de laatste bepaalt wat de mens uiteindelijk zal zijn.

Deze beide aspecten van Gods wil zijn een feit. En hoe die twee in Gods gedachten met elkaar in verband staan, is voor ons niet te doorgronden.Voor ons staat nu de volgende vraag centraal: dat alle dingen gebeuren onder Gods directe leiding, en dat God de toekomst door Zijn besluit al heeft bepaald en dat Hij al besloten heeft wie Hij zal behouden en wie niet, wat zijn dan de consequenties voor onze plicht om te evangeliseren?

We zullen de volgende keer zien dat de plicht en de mate van onze verantwoordelijkheid worden beheerst door Gods geopenbaarde wil van bevel en niet door Zijn verborgen wil van het besluit. We moeten ons leven inrichten bij het licht van Zijn wet, niet door onze veronderstellingen over Zijn voornemen. 

Daarnaast zullen we zien dat de wil van Gods besluit onze enige hoop is dat evangelisatie vrucht zal dragen, want wij mensen kunnen misschien wel mooi spreken en bijzondere evangelisatie-acties organiseren. Een ding kunnen we niet en dat is mensen het geloof geven, mensen bekeren. Daar is Gods soevereine genade voor nodig.

Bron: Evangelisatie en de soevereiniteit van God, J.I. Packer

• Vorige
• Volgende