De vorige keer hebben we gezien hoe belangrijk het gebed is. Daar moet evangeliseren beginnen: in uw, jouw en mijn gebed.

Deze keer willen we verdergaan met wat er komt na het gebed. Daarvoor slaan we het Woord van God open in Mattheüs 5 : 14 - 16, waar de Heere Jezus zegt: Gij zijt het licht der wereld; een stad boven op een berg liggende, kan niet verborgen zijn. Noch steekt men een kaars aan onder een korenmaat, maar op een kandelaar, en zij schijnt allen die in het huis zijn. Laat uw licht alzo schijnen voor de mensen, dat zij uw goede werken mogen zien, en uw Vader, Die in de hemelen is, verheerlijken.

De Heere Jezus leert ons, dat als we leven in gehoorzaamheid aan Gods geboden, Hem liefhebben en onze naaste, dan zullen de mensen het mooie zien in ons leven, de vruchten van de Geest, zoals deze beschreven worden in Galaten 5 : 22. Daartegenover, als we zondags in de kerk zitten, maar door de week eren we God niet en houden we ons niet aan Zijn geboden, dan zien de mensen dat ook.Een stad boven op een berg liggende, kan niet verborgen zijn. We zijn het licht der wereld en dat moeten we laten schijnen voor de mensen, dat ze de goede werken zien. Opdat ze ook de Vader, Die in de hemelen is, verheerlijken zullen.

Zo te mogen getuigen met ons leven op de plaatsen waar de Heere ons gesteld heeft. Dat betekent in liefde omgaan met onze naaste in het gezin, de straat, de gemeente. Dat betekent dat we op het werk niet de kantjes er af lopen, maar de talenten gebruiken, zoals God ons gaf.

Dit brengt ons naar een ander tekstgedeelte in de evangeliën, namelijk Johannes13 : 34, waar de Heere Jezus zegt: Een nieuw gebod geef Ik u, dat gij elkander liefhebt; gelijk Ik u liefgehad heb, dat ook gij elkander liefhebt.

De Heere Jezus geeft ons hier een nieuw gebod om elkaar lief te hebben. Maar was dat gebod wel zo nieuw? Datzelfde gebod horen we toch ook elke zondagochtend in de kerk als samenvatting van de oudtestamentische wet? Op het eerste gezicht lijkt het dus alsof de Heere Jezus ons een oud gebod opnieuw geeft. Als we echter wat verder kijken, zien we dat niet het gebod om lief te hebben nieuw was, maar het gebod om lief te hebben, zoals de Heere Jezus Zijn discipelen liefhad. Niemand had ooit liefgehad zoals Hij liefhad. Hij stierf, niet voor goede mensen, maar voor zondige ongehoorzame mensen. Hij stierf, niet alleen voor Zijn vrienden en voor degenen die van Hem hielden, maar ook voor degenen die Hem negeerden en verzochten, voor Zijn vijanden.

Dat was nieuw! Niemand had ooit liefgehad, zoals Hij liefhad. En dat nieuwe gebod geeft Hij nu aan ons. Om onze naaste lief te hebben, zoals Jezus Zijn discipelen liefhad. Onvoorwaardelijk liefhebben, ongeacht of die ander ons nou liefheeft of niet. Die liefde is een kenmerk van de christen, zo leert de Heere Jezus ons.

Met die liefde kun je je licht laten schijnen in de wereld. Die liefde, door Christus en in Christus, dringt ons om op die wijze getuige te mogen zijn. Die liefde drukt ons de verantwoordelijkheid op het hart om te bidden voor onze naaste en om ons licht te laten schijnen. Want we hebben toch niemand over voor het eeuwige verderf? Ik moet denken aan de Haagse predikant, wijlen ds. D.A. de Groot. Tijdens zijn preek stopte hij plotseling. Het was stil, het werd benauwend stil. Na een minuut zei hij: Gemeente, als een minuut al zo lang duurt, hoe lang zal dan de eeuwigheid zijn? Als we dat op ons in laten werken, dan moeten we wel met liefde bewogen zijn met onze naaste, toch?Een volgende keer hopen we hier wat meer praktisch op in te gaan.

Bron: The heart of Evangelism, Jerram Barrs

• Vorige
• Volgende