In het vorige schrijven heeft u kennis kunnen maken met de evangelisatiecommissie. We hebben geschreven dat we regelmatig over thema's zullen schrijven in de Klokkenluider. Met het schrijven willen we benadrukken dat evangelisatie niet een plicht is die zwaar op je drukt, maar dat het een uiting is van liefde, dankbaarheid en bewogenheid met de naaste. We willen onderzoeken wat God ons leert over het uitdragen van het evangelie. Wat de houding van ons hart moet zijn ten opzichte van de ongelovigen om ons heen. Wat de manier ons leert waarop Jezus en Paulus het goede nieuws hebben gedeeld met de mensen om hen heen. Hoe we evangeliseren mogen op een wijze die recht doet aan Jezus woorden. We willen hierin beginnen bij het begin, de opdracht van Jezus.

De opdracht van Jezus 
Na Zijn opstanding uit de dood gaf Jezus Zijn volgelingen de opdracht om de boodschap van het evangelie uit te dragen in de wereld, waarin zij leefden. Ze moesten het goede nieuws eerst bekend maken in Jeruzalem, zei Hij, daarna in Judea, daarna in Samaria en uiteindelijk aan alle volken op aarde. Deze opdracht is voor de gemeente van vandaag nog net zo actueel als voor de apostelen die haar voor het eerst hebben gehoord. Voor ons is Jeruzalem de stad/het dorp waarin wij wonen, werken, studeren en onze kinderen opvoeden. Ons Judea is het land waarvan we deel uitmaken. Ons Samaria is ons buurland of een bevolkingsgroep in ons eigen land met een andere etnische, culturele of godsdienstige achtergrond.

Als we lezen in de bijbel zien we dat onder andere Paulus (Romeinen 9:1-3) en Mozes (Exodus 32:31 en 32) grote liefde hadden voor hun volk. Ze waren bereid door God afgewezen te worden, ter wille van hun eigen volk. En de Heere Jezus Christus heeft niet alleen uitgesproken dat Hij een even grote liefde had als zij. Hij heeft het ook laten zien op het kruis van Golgotha. Afgewezen door Zijn Vader, ter wille van Zijn volk.

Wij kunnen de zonde, de vloek en het oordeel over de zonde niet voor anderen dragen. Maar de houding van ons hart kan wel dezelfde zijn als die van Paulus en Mozes, en van de Heere, Wiens opofferende liefde zij navolgden. Ook wij kunnen onze volksgenoten, familieleden, gemeenteleden zo lief hebben dat wij wel van de gemeenschap met ons hemelse Vader afgesneden zouden willen worden,als zij daardoor van Zijn rechtvaardig oordeel verlost konden worden. Er is een intens verlangen dat degenen die ons dierbaar zijn, ook de Heere leren kennen.De motivatie om hen te bereiken is liefde! Liefde voor de Heere en liefde voor de mensen om ons heen. Wanneer wij de liefde van Christus gaan beantwoorden en wanneer wij gaan nadenken over Zijn opdracht om Zijn woord bekend te maken, lees dan Kolossenzen 4 : 5 en 6 eens, en ook 1 Petrus 3 : 15 en 16. Deze woorden van de Heere en Zijn apostelen zijn duidelijk genoeg: evangelisatie is niet slechts de taak van de predikant, de ouderlingen of de evangelisatiecommissie. Het is de verantwoordelijkheid van een ieder van ons. Iedere gelovige is geroepen om verantwoording af te leggen van de hoop die in hem is, den bekwamen tijd uitkopende. Waarom vinden we deze roeping zo moeilijk? Denk daar voor u zelf eens over na. In het volgende artikel hopen we hier verder op in te gaan.

• Vorige
• Volgende